و فقط خاطره ها میماند...

وب مخاطب خاص نداره...

˙·٠•●✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿●•٠·˙
حرفی ندارم!

نه برای گفتن و نه برای نگفتن و حتی

ناگفتن!!

نه تنها حرفی نیست اعتراضی هم

نیست...

همچنین خسته ام...

دلم دیگر چیزی نمیخواهد!

نه بودن میخواهد و نه نبودن...

دلم میخواهد سکوت کنم...

کمرنگ شوم...

یک چمدان خاطره بردارم و فقط بروم...

و کسی نگوید نیست!!

همین...
  ˙·٠•●✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿●•٠·˙
درد دارد وقتی همه چیز را می دانی...

 و فکر می کنند نمی دانی

    و غصه می خوری که می دانی...

      و می خندند که نمی دانی!

نه نمی دانی...

هیچ کس نمی داند...

پشت این چهره ی آرام در دلم چه

می گذرد.

نمی دانی...

کسی نمی داند...

این آرامش ظاهرو این دل ناآرام چقدر

خسته ام میکند...

˙·٠•●✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿●•٠·˙
بـﮧ سراغ من اگر مے آييد

پشت هيچستانم

پشت هيچستان جايے است

پشت هيچستان رگ هاے هوا

پر ِ قاصدهايے است

ڪﮧخبر مي آرند

از گل وا شده دورترين بوتـﮧ خاك

روے شنها هم

نقشهاے سم اسبان سواران

ظريفے است

ڪﮧ صبح به سر تپـﮧمعراج

شقايق رفتند

پشت هيچستان چتر

خواهش باز است

تا نسيم عطشے در

بن برگے بدَوَد

زنگ باران بـﮧ صدا مے آيد

آدم اينجا تنهاست

و در اين تنهايے

سايـﮧنارونے تا ابديت

جارے است

بـﮧ سراغ من اگرمے آييد

نرم و آهستـﮧ بياييد مبادا

ڪﮧترڪ بردارد

چينے ِ نازڪ ِ تنهايے من

˙·٠•●✿ Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ ✿●•٠·˙